Weinig aanpak in de Programmatische Aanpak Stikstof

[23-feb-2017] Sinds 1 juli 2015 is de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS) van kracht. Vergunningen Wet natuurbescherming aan (o.a.) veehouderijen worden met dit programma verleend. De overheid stelt dat de PAS bedoeld is om de stikstofneerslag op de Europees beschermde natuur te verminderen en tegelijkertijd de veehouderij weer uitbreidingsmogelijkheden te geven. Dat klinkt mooi, maar hoe groot is die ‘aanpak’ van de stikstofproblematiek eigenlijk?:

De reductie die met de PAS wordt bereikt, is slechts marginaal.

Met de PAS wordt beoogd om de ammoniakemissie te beperken door het toepassen van emissie-arme technieken. Volgens de PAS wordt in 2030 landelijk een emissiereductie van 10 miljoen kg/j bereikt. De huidige emissie bedraagt ongeveer 128 miljoen kg/j. De PAS levert dus een mogelijke reductie op van minder dan 8%. Van die reductie wil men al op voorhand 50% weer uitgeven aan ‘ontwikkelingsruimte’, zijnde groeimogelijkheden voor de veehouderij. Door de PAS wordt de emissie dus nog geen 4% verminderd.
Volgens de PAS-Gebiedsanalyse zal de stikstofdepositie in de Peel in 2030 nog ongeveer 2,5 keer (!) de kritische waarde voor hoogveen bedragen.
Daar komt nog bij: de eisen die provincie Noord Brabant stelt betreffende de stalsystemen, i.h.k.v. haar Verordening Stikstof en Natura2000, zijn strenger dan die van de PAS. Die provinciale verordening was er bovendien al ruim voordat de PAS van kracht werd. In Brabant voegt de PAS dus helemaal niks toe. De PAS maakt het zelfs alleen maar slechter. Zie de volgende paragraaf:

Legalisaties.

Met de PAS worden alle uitbreidingen van veehouderijen die zonder de vereiste vergunning volgens de Wet natuurbescherming zijn gedaan, gelegaliseerd t/m 2014. Onbegrijpelijk gezien het feit dat de PAS-maatregelen slechts zo beperkt bijdragen aan het bereiken van de doelstellingen.
Zonder de PAS zouden die legalisaties niet geoorloofd zijn. Zonder de PAS zou de stikstofreductie daarom waarschijnlijk groter zijn dan met de PAS.

Niet reële aannames.

In de PAS gaat men er van uit dat de verdeling van de dieren over Nederland gelijk zal blijven. Die aanname is wel erg optimistisch. De trend van de afgelopen jaren is dat de veestapel in (o.a.) de Peelregio groeit. Wanneer de emissie-arme PAS-technieken (deels) worden gebruikt om nòg meer dieren te houden in plaats van voor emissievermindering, wordt de in de PAS voorspelde -toch al marginale- reductie dus niet eens bereikt.
Een andere aanname is dat de emissie-arme technieken (zoals luchtwassers) voor 100% zullen werken. Ook deze aanname is niet realistisch.

Extra natuurbeheer?

Aan de PAS zijn ‘herstelstrategieën’ gekoppeld. Die maatregelen houden in: extra beheer en verbetering van de hydrologie.
De naam is misleidend. De maatregelen zijn niet bedoeld voor herstel, maar om achteruitgang van de habitats te voorkomen. Dit vanwege het feit dat er met de PAS veel te weinig depositiereductie wordt bereikt.
De hydrologische maatregelen worden grotendeels in de Peel zelf getroffen. Voor de dringend vereiste extra stabiliteit van de waterstand (minder verschil tussen winter- en zomer) is het echter juist nodig dat ook rondom de Peel de waterstand wordt verhoogd. Daarin voorziet de PAS nauwelijks.
Daar komt nog bij: met machinaal beheer wordt nu al vaak de kwetsbare veenbodem beschadigd. Bij een hogere waterstand zal het beheer nog lastiger worden. Een betere hydrologie is dringend nodig, maar het geplande extra beheer gaat daar dus veelal niet mee samen.

Vermindering van het aantal dieren is een vereiste.

Er dient dus veel meer te gebeuren dan deze PAS. Met enkel de inzet van extra technieken wordt er amper -of zelfs geen- reductie bereikt. Voor een echte aanpak van de problematiek dient het aantal dieren te worden verminderd!

Beroepen en financiële steun gevraagd

Vanwege het bovenstaande is WBdP van mening dat de uitbreidings- en legalisatiemogelijkheden die met de PAS geboden worden in strijd zijn met de doelen die i.h.k.v. de Europese Habitatrichtlijn voor de Peel worden gesteld. Daarom stelt WBdP binnen haar werkgebied zo nodig bezwaar en beroep in tegen vergunningen die met de PAS verleend worden. De eerste zes beroepen zijn eind vorig jaar bij de Raad van State (RvS) behandeld.
Het kan nog maanden duren voordat de RvS uitspraak gedaan heeft. Maar in de tussentijd worden er door de provincies veel vergunningen verleend voor (vaak forse) uitbreidingen en legalisaties van veehouderijen. Wanneer WBdP daar niks tegen zou ondernemen, dan valt tegen die uitbreidingen straks niks meer te doen, ook niet wanneer wij onze eerste beroepen zouden winnen. We hebben om die reden van enkele instanties subsidie gekregen, plus ook giften van particulieren. Er worden echter zoveel vergunningen voor toenames en legalisaties verleend dat we alweer tekort dreigen te komen. Daarom een oproep om ons te steunen via NL25 TRIO 0338 4953 47, ten name van Werkgroep Behoud de Peel te Deurne. (Het griffierecht bedraagt op dit moment €334,-. Steun met een deel daarvan is uiteraard ook mogelijk.)