Nog korter samengevat komt de uitspraak er op neer dat de RvS van mening is dat de Habitatrichtlijn het in principe mogelijk maakt dat vergunningen niet individueel, maar aan een programmatische aanpak worden getoetst. Omdat ze daarvan echter niet helemaal zeker is, wordt deze vraag voorgelegd aan het Europese Hof van Justitie. De definitieve uitspraak wordt daarna pas gedaan.

De RvS is, los van het bovenstaande, van mening dat diverse keuzes, gegevens en aannames in het PAS onvoldoende zijn onderbouwd. WBdP heeft van de RvS op veel van haar ingebrachte stellingen gelijk gekregen. Ook als het Hof, net als de RvS, van mening is dat een programmatsiche aanpak in principe is toegestaan, dan zal dit PAS (of in ieder geval de onderbouwing ervan) op diverse punten aangescherpt dienen te worden.

WBdP heeft haar beroepen daarom zeker niet voor niets ingediend.
En het blijft spannend. Het kan immers zijn dat het Hof vindt dat het PAS helemaal niet kan.

In deze korte samenvatting willen we benadukken dat één van de punten waarop WBdP van de RvS gelijk heeft gekregen, is dat het vanwege de mogelijke toename van het aantal dieren rondom de Peel niet zeker is dat de berekende PAS-reductie bereikt wordt.
Dit PAS-gebrek kan volgens WBdP worden opgelost door het instellen van een regionaal stand-still in het aantal dieren, een maatregel waar provincie N.-Brabant op dit moment mee bezig is. Dat dient dan ook in Limburg te gebeuren!

Klik hier om de bijlage te openen