De Peelbrand in perspectief - een blik van buiten
[5-mei-2020] De afgelopen dagen is er in de media veel aandacht besteed aan de enorme brand in de Deurnese Peel. Wat ons daarbij verbaasde is dat sommigen menen dat verdere vernatting van de Peel, waar WBdP al jaren voor pleit, niet zou helpen tegen/bij brand. Wij houden vol dat meer vernatting de enige remedie is. Het kan zijn dat bij ongunstige omstandigheden (droge toplaag, harde wind) een grote brand niet altijd te voorkomen valt, maar de gevolgen ervan zijn dan veel geringer. Een echt nat hoogveen brandt slechts zeer zelden. En als het eens brandt, dan heeft het amper negatieve effecten.
Gelukkig vallen ook nu de gevolgen van de brand mee: door de harde wind heeft het vuur zich snel verspreid en was de brand heel lastig te bedwingen. Maar het blijkt dat het grootste deel van het gebied slechts oppervlakkig gebrand heeft. En de meeste nattere plekken zijn gespaard gebleven. Een bewijs dat vernatting helpt. Begrijp ons goed: we zeggen niet dat deze enorme brand weinig voorstelde, maar het is gelukkig iets minder erg dan het eerst leek.
We waren ook verbaasd over de bewering van sommigen dat door het beheer van SBB de Peel minder toegankelijk is geworden en dat daardoor het blussen bemoeilijkt werd. Ons inziens klopt dit niet. Het enige punt waar de toegang tot de Deurnese Peel niet meer mogelijk is, is aan het einde van de Eikenlaan, waar de duiker in het Deurnes kanaal is verwijderd. Die weg is daar in de Peel (gelukkig) echter al vele jaren zo nat dat hij niet berijdbaar is. Alle wegen en paden die in de jaren zeventig in de Deurnese Peel aanwezig waren, zijn er nu nog steeds. Maar een brandweerwagen kan (en kon) daar veelal niet overheen. Bovendien: zelfs al zou zo’n wagen over die paden een stukje de Peel in kunnen komen; wat kan men daarmee dan uitrichten? Het water in de tank is zo op.
Hier onder een beschouwing over de brand van Hans Joosten. Hans is o.a. hoogleraar Veenkunde en Palaeoecologie aan de Universiteit van Greifswald en Secretaris-generaal van de International Mire Conservation Group (meer functies zie onderaan in de bijlage). Hans pleit in zijn stuk voor meer vernatting. Volgens hem ontbreekt het nog steeds aan ‘een integrale regionale hydrologische benadering’ (kort vertaald: de omgeving van de Peel is te weinig vernat). Het meer toegankelijk maken van de Peel (d.m.v. het aanleggen van brandbanen, waar sommigen voor pleiten) vergroot volgens hem het brandgevaar. Met brandbanen bestrijd je de gevolgen; met vernatting wordt de oorzaak aangepakt. Het aanleggen van brandbanen tast bovendien het karakter van de Deurnese Peel -de rust, de ongereptheid- te veel aan. Hans stelt in zijn stuk tevens dat echt hoogveenherstel in de Peel alleen maar mogelijk is met een betere scheiding van functies (iets dat WBdP ook al vele jaren schrijft).