De rust in de Deurnese Peel en omgeving komt de laatste jaren onder steeds zwaardere recreatieve druk te staan. Daaraan dragen bij de aanleg van een aantal nieuwe fietspaden en wandelpaden, een versoepeld openstellingbeleid van het Staatsbosbeheer en de duidelijke toename en uitgroei van horeca en verblijfsrecreatie in en om de Deurnese Peel.

Om te verzekeren dat er nog rustige gebieden in de Deurnese Peel overblijven, werd besloten dat een pad dat uit de richting van Liessel naar het hart van de Peel voert zal worden afgesloten. In Liessel is natuurlijk niet iedereen daar blij mee, en men dacht ter compensatie aan een uitkijktoren voor een stukje Peelbeleving.

Een uitkijktoren is op zichzelf een redelijk natuurvriendelijke recreatievorm. Toch hebben we in dit geval grote zorgen. Waarom? Om te beginnen vraagt een uitkijktoren vanwege de zaak zelf een goed uitzicht. Dat betekent een probleem op de gewenste plek, in de burt van het eind van de Eikenlaan, waar overwegend bos voorhanden is. De kap van veel bos, noch bouw van een erg hoge toren vinden we een goede oplossing.

Een andere probleem is het aantrekken van gemotoriseerd verkeer. Dat vinden we op een gevoelige plek heel verkeerd, vooral wanneer dat gepaard gaat met de (welhaast onvermijdelijke) aanleg van parkeergelegenheid ter plekke. Heel gemakkelijk gaat zo’n attractiepunt op een knooppunt van wegen en paden fungeren als hangplek en/of een soort toeristisch knooppunt.

Dat zou de belangrijke recreatieve zonering in de Peel helemaal tegenwerken. Men probeert al jarenlang om de drukte in het gebied Mariapeel/Deurnesepeel te beperken tot de omgeving van de dorpen Helenaveen en Griendtsveen en enkele gebieden die daarop zijn ingericht (zoals bij het beheerscentrum Mariapeel). Kwetsbare gebieden moeten rustig blijven, zoals de omgeving van Leegveld en Eikenlaan. Elke vorm van nieuwe recreatie, die gemotoriseerd verkeer aantrekt is daar ongewenst, heeft de landinrichtingscommissie nog niet zolang geleden besloten.

We merken op, dat een uitzichttoren vaak het beste functioneert in samenhang met een wandelroute. Men kiest die dan zodanig dat er geparkeerd wordt op een minder problematische plek waarna aantrekkelijke) wandeling volgt van gewoonlijk pakweg een kwartier naar een niet over de harde weg bereikbare toren. Het is deze minder gemakkelijke bereikbaarheid waardoor het bezoek selectiever wordt en concentratie- en hangplekeffecten worden vermeden. Een uitkijktoren langs verharde wegen, zeker doorgaande, mist zulke voordelen.

We denken er graag over mee, of er ergens anders in de omgeving van Liessel een geschikte plek te vinden zou zijn, maar eerlijk gezegd is dat nog de grote vraag.

Chris Vieveen